Σαλώμη

Μάνα τησ η ηρωδιάδα
Πόρνη και των σαράντα
Η σαλώμη τησ σιωπήσ
Στο παλάτι τησ βροχήσ

Μεσ στα μακριά μαλλιά τησ
Είχε κρύψει τα όνειρά τησ
Τα χρυσά τησ μάτια κλείνει
Και απ' τον αμφορέα πίνει

Ούτε νιώθει μεσ στη ζάλη
Αν τον έλεγαν ιωάννη
Τα εφτά τησ πέπλα αφήνει
Και δεκάρα πια δε δίνει

Μία μάγισσα αρτίστα
Τησ το είχε πει στα ίσα
Στου παππού τησ στισ εικόνεσ
Ήτανε πριν από αιώνεσ

Όμωσ είναι η σαλώμη
Ξέρει δεν υπάρχουν νόμοι
Και χορεύει μεσ στο τσίρκο
Σε έναν αναμμένο κρίκο

Ούτε νιώθει μεσ στη ζάλη
Αν τον έλεγαν ιωάννη
Τα εφτά τησ πέπλα αφήνει
Και δεκάρα πια δε δίνει

Και την είδα κάποιο βράδυ
Μεσ στισ φλόγεσ να ανάβει
Η σαλώμη τησ σιωπήσ
Στο παλάτι τησ βροχήσ