Οι σαράντα πέντε

Σαράντα πέντε διάβηκαν
Απ' το φαρδύ ποτάμι
Την άνοιξη κουβάλαγαν
Και τα λουλούδια του άδη

Κι είχαν στα στήθια τουσ φωτιά
Στα μάτια καλοκαίρια

Σαράντα πέντε διάβηκαν
Σαράντα πέντε αστέρια

Σαράντα πέντε διάβηκαν
Τραβούν το δρόμο τησ σιωπήσ
Τον θάνατο τον τάισαν
Δεν μίλησε κανείσ

Κι είχαν στα στήθια τουσ φωτιά
Στα μάτια καλοκαίρια

Σαράντα πέντε διάβηκαν
Σαράντα πέντε αστέρια