O Thrinos Tis Manas

Όλη τη μέρα που 'λειπεσ το σπίτι μασ ρημάδι
Κι όμωσ πώσ ήταν όμορφα σαν γύριζεσ το βράδυ
Κι ασ τρώγαμε ξερό ψωμί κι ασ έλειπε το λάδι

Κι ασ έλειπαν τα κάρβουνα φτάνει που ήσουν κοντά μου
Αχ πωσ στο κάθε χτύπημα τησ πόρτασ η καρδιά μου
Ραγίζουνταν αγόρι μου και μου 'φευγε η λαλιά μου

Θυμάσαι τισ τριανταφυλλιέσ μπροστά στο περιβόλι
Που ανθίζανε την άνοιξη και πια στην κάθε σκόλη
Γιομίζαμε τριαντάφυλλα την αγκαλιά μασ όλη

Κι ο γέροσ ο πατέρασ σου καμάρωνε κι αντάμα
Καμάρωνα κι η δόλια εγώ κι αν έκλαιγα τι θάμα!
Περσότερο ξαλάφρωνε η καρδιά μου από το κλάμα

Μεγάλωσεσ δε μ' άκουγεσ έφευγεσ όλη μέρα
Κι όταν τα βράδια μου 'λεγεσ "η λευτεριά μητέρα
Θα ρθεί" μ' άγγιζαν την καρδιά τα λόγια σαν φοβέρα

Μ' αν μου 'φευγεσ πρωί πρωί προτού να φέξει μόνοσ
Κι αργοκυλούσαν οι ώρεσ μου κάθε στιγμή ένασ χρόνοσ
Το 'ξερα πωσ θα γύριζεσ κι ήταν γλυκόσ ο πόνοσ

Τώρα στο παραγώνι μασ κουβαριασμένη ρέβω
Σαν αστραποκαμένη ελιά και πια δε σε γυρεύω
Τι 'ναι ψηλόσ ο ανήφοροσ και δεν μπορώ ν' ανέβω

Γιατί δεν άκουεσ γιόκα μου τη μάνα που σ' εγέννα
Κι αν έρθει τώρα η λευτεριά πουν' όλα ρημαγμένα
Τι να την κάνω αγόρι μου γλυκό χωρίσ εσένα