Το δικό μου το καράβι
Το δικό μου το καράβι
Των ανέμων το ρημάδι
Σε φουρτούνεσ τρέχει και βροχέσ
Ποια πατρίδα θα το σώσει
Και αγάπη ποιοσ θα δώσει
Στισ ανυπεράσπιστεσ ψυχέσ
Όπου πάω πια με διώχνουν
Στην απόγνωση με σπρώχνουν
Νιώθω πόνο θλίψη και οργή
Πλοίο των καταραμένων
Των ανθρώπων των καμένων
Δεν το θέλει πια αυτή η γη
Όχι δεν μπορώ να βλέπω και ν' αδιαφορώ
Να κομματιάζομαι στον άγριο καιρό
Όχι δεν μπορώ να το ανέχομαι αυτό
Στο παραμύθι αλλονών θ' ακροβατώ
Δε γουστάρω δε γουστάρω
Και ανάποδεσ θα πάρω θα σαλτάρω
Δε γουστάρω δε γουστάρω
Τη ζωή μου εγώ στα χέρια μου θα πάρω
Στο δικό μου το καράβι
Στο αμπάρι στο σκοτάδι
Ψάχνω για λιμάνι και σκοπό
Στη ζωή λαθρεπιβάτησ
Και στο παραλήρημά τησ
Καταστρέφει ό,τι αγαπώ
Όχι δεν μπορώ να βλέπω και ν' αδιαφορώ
Να κομματιάζομαι στον άγριο καιρό
Όχι δεν μπορώ να το ανέχομαι αυτό
Στο παραμύθι αλλονών θ' ακροβατώ
Δε γουστάρω δε γουστάρω
Και ανάποδεσ θα πάρω θα σαλτάρω
Δε γουστάρω δε γουστάρω
Τη ζωή μου εγώ στα χέρια μου θα πάρω