Και κάθε νύχτα
Στην πόλη ετούτη που μεγαλώνει
Που δίχτυα ρίχνει και πάει μακριά
Γυρνάμε μόνοι γυρνάμε ξένοι
Κάθε διαβάτησ και μια σκιά
Η πόλη ετούτη στ' αλήθεια μοιάζει
Με λαβωμένο που ξεψυχά
Κουράγιο παίρνει καθώσ χαράζει
Κι ύστερα πάλι αγκομαχά
Και κάθε νύχτα καημόσ ανάβει
Μεσ στην καρδιά μου πικρό πουλί
Ποιοσ το ‘χε γράψει να ζούμε σκλάβοι
Φυλακισμένοι χωρίσ κελί