Για την Εύη

Κι όλο με τρομάζει η ζωή μου που διασπάται
Κι όλο με φοβίζει η αλήθεια που διαθλάται
Καθώσ μέροσ τησ είσαι κι εσύ κι εγώ

Στη θεσσαλονίκη στο άστροσ στη μεθώνη
Είδα τη μορφή σου απότομα να λιώνει
Στο νεκροτομείο μου σε φέρανε γυμνή

Πάνω στα μαλλιά σου νιφάδεσ από σπέρμα
Πάνω στισ παλάμεσ σου κηλίδεσ από αίμα
Αίμα απ' το φόνο που έκανεσ εσύ

Νύχτα σαν κι αυτή θα τη θυμάμαι
Νύχτα οι οπαδοί σου μείνανε μισοί
Νύχτα θα στο πω δε σε φοβάμαι
Νύχτα πουλημένη με πρόδωσεσ κι εσύ

Έλα που ο χρόνοσ ένασ βλάκασ με κιθάρα
Τώρα τραγουδάει τη ζωή σου την κατάρα
Στήνεται παιχνίδι με άγρια πλοκή

Πάνω στην πυρά κοιτάσ αιώνια παρθένα
Τησ ζωήσ το όχημα με χαλασμένα φρένα
Τησ ζαν ντ' αρκ το άστρο να σε οδηγεί

Κι όλο περισσεύει τησ άνοιξησ το χάδι
Κι όπωσ η μέρα αιχμαλωτίζει το σκοτάδι
Γράφει η κίνησή σου τροχιά ελλειπτική

Νύχτα σαν κι αυτή θα τη θυμάμαι
Νύχτα οι οπαδοί σου μείνανε μισοί
Νύχτα θα στο πω δε σε φοβάμαι
Νύχτα πουλημένη με πρόδωσεσ κι εσύ

Κι όλο με τρομάζει η ζωή μου που διασπάται
Κι όλο με φοβίζει η αλήθεια που διαθλάται
Καθώσ μέροσ τησ είσαι κι εσύ κι εγώ