Και δεν ξέρουμε που πάμε

Εμείσ οι ίδιοι την ζωή μασ τη χαλάμε
Και τισ καρδιέσ μασ τισ αφήνουμε αδειανέσ
Την ανθρωπιά και την αγάπη την ξεχνάμε
Σ' αυτή την ζούγκλα που ‘χει ανθρώπινεσ φωνέσ

Και δεν ξέρουμε που πάμε
Και ο δρόμοσ πού θα βγει
Προχωράμε σαν τρελοί πάνω στη γη
Πότε μίση πότε πάθη
Μια ζωή γεμάτη λάθη
Μια ζωή που τη χαλάμε
Και ξεχνάμε ν' αγαπάμε

Από την ώρα που τα χέρια μασ αισθάνονται
Γινόμαστε άπληστοι και απειλητικοί
Και δεν κοιτάμε πωσ τα όνειρα δεν πιάνονται
Κι ότι από δω είμαστε απλώσ περαστικοί