Veronique

Het is jaren later
Op de plaats waar ik jouw
Voor het eerst gezien heb volgens mij
Ik voel nog steeds je worden
Alsof ik bliksem hoorde
Je zij het wordt al donker blijf bij mij
Het is hier het is nu
En het draait in mijn hoofd
Elke dag is een dag te lang
Als echte man dat niet

Veronique
Denk je soms nog even terug aan mij
Ik heb nog steeds je foto's aan de muren van mijn hart
Vergeet dat niet

Ik kan ze laten lopen
En weer op later hopen
In een film is dat de juiste stap
Maar in het echte leven
Kom je ze nooit meer tegen
Sla nou toe voor ze aan jouw ontsnapt
Want het kruipt waar het kan
En het slaat om zich heen
Opgedreven in het nauw
Waar is de uitgang hier

Veronique
Denk je soms nog even terug aan mij
Ik heb nog steeds je foto's aan de muren in mijn hart
Zit jij verscholen

Veronique
Ik mag het aan je vragen in de nacht
Je strelen met de lakens van je af
Vertel het niet
Vergeet me niet

Spelen met de kansen van je leven
Tot er niets van overblijft
Er is bijna niets meer over om te geven
Maar dit wil ik nog even aan je kwijt

Veronique
Denk ook even terug aan mij
Ik heb nog steeds je foto's aan de muren in mijn hart
Zit jij verscholen

Veronique
Mag het aan je vragen in de nacht
Je strelen met de lakens van je af
Vertel me niets
Vergeet me niet