Με τις χαμένες τις ψυχές

Αυτοί που ζουν μεσοστρατίσ
Σημαδεμένοι εκ γενετήσ
Στον ουρανό να βλέπουν
Μόνο τ' όραμά τουσ
Ζήσανε πάντοτε αφανείσ
Γιατί σε μέτρησε κανείσ
Πόσα μαχαίρια
Έχουν μέσα στην καρδιά τουσ

Με τισ χαμένεσ τισ ψυχέσ
Που κάνουν φίλουσ τισ οχιέσ
Εγώ μ' αυτούσ
Κάποια στιγμή θα περπατήσω

Γιατί στη λάσπη που πατούν
Φυτρώνουν τ' άστρα από παντού
Κι είναι ότι θέλω στη ζωή
Να προσκυνήσω

Μου' πεσ κι εσύ πολλέσ φορέσ
Μη βλέπω ξένεσ συμφορέσ
Γιατί σταυρώνω τη ζωή μου
Σ' ένα βράχο
Μα αν είναι κάποιοσ να χαθεί
Με συμβουλέσ δε θα σωθεί
Ούτε κι αν πει σαν προσευχή
Το υπερμάχω