Ο Ανανίας

Το όνομά μου είναι ανανίασ
Μα με φωνάζουν όλοι ανανία
Ο έρωτασ είμαι τησ καθεμίασ
Μα εγώ αγαπώ μία
Μία μόνο μία

Αυτή που αγαπώ τη λένε καίτη
Πιστόσ είμαι πολύ αυτήσ τησ μιασ
Την έχω δοκιμάσει πέντε έτη
Για να τη ζήσω μονομιάσ
Την είδα και έγινα καμίασ

Η καίτη ξέρει μόνο οικιακά
Δεν έχει μάτια άλλον να κοιτάξει
Λατρεύει και τα μαθηματικά
Δυο και δυο κι άλλα δυο
Και δυο η οχτώ δεκάξι

Η καίτη είναι υπόδειγμα μητέρασ
Το γιο μασ δασκαλεύει το λαλάκη
Φτου σου φτου σου πωσ μαθαίνεισ τέρασ
Τι το θεσ το κουταλάκι
Βάλ' το με το χελιδονάκι

Μια μέρα η καίτη όλουσ μασ βαριέται
Βάζει καπελάκι και πλανιέται

Μόνοσ και πολύ απελπισμένοσ
Είμαι πλέον αποφασισμένοσ
Πιάνω το βολάν πατάω γκάζι
Να σκοτωθώ η καίτη μ' αναγκάζει
Κάνε κάτι λοιπόν να πιάσει το φρένο

Η ματιά μου στον καθρέφτη πέφτει

Στο πίσω κάθισμα ο φίλοσ μου ο άγγελοσ και η καίτη τετ α τετ

Τουσ βλέπω και αμέσωσ πέφτω dead

Καίτη αν σε δω
Με τον άγγελο
Θα γίνει
Το κάγκελο

Καίτη αν ξαναπάσ
Με τον άγγελο
Θα γίνει
Το κάγκελο