ΑΕΟ

Ζυγώνεισ μ’ αναφυλλητά
Ραχήλ μαρία σάρα
Χίλια πρόσωπα καθρέφτεσ
Οι απρόσωποι σου φταίχτεσ
Ουρλιαχτά στησ μέρασ μου την αύρα

Ω αχόρταγη μου μνήμη
Στου απείρου το καμίνι
Σάρκα μελαμψή φτωχή μου σάρκα

Αγγελοι γυμνοί μετανοιωμένοι
Στη συγγρού στου φιξ στη μενεμένη
Μηχανοδηγοί αφιονισμένοι στο ταξίδι μου
Η αιώνια τουσ φλόγα μένει
Νηστική βραχνή μαστιγωμένη
Ώριμη υγρή συντονισμένη στα βραχέα μου

ΑΕΟ στα φωνήεντα βουλιάζω
ΑΕΟ μοναξιά μου σ’ αγκαλιάζω
ΑΕΟ Δέσποινα μου ωριμάζω
ΑΕΟ κι όμως σαν παιδί τρομάζω

Προφταίνω να σου 'ξηγηθώ
Γυναίκα αρετούσα
Από πάντα σ’ αγαπούσα
Σαν την πρόστυχη σου μούσα
Σαν την πιο φιλήδονη φιγούρα

Μεσ’ απ’ την κρυφή σου αξία
Πήρε τ’ όνειρο ουσία
Απ’ τον πάγο στησ φωτιάσ τη βία

Μια φτερούγα αιώνεσ τρομαγμένη
Σκέπασε μια πόλη ζαλισμένη
Στα παράσιτα τησ στριμωγμένη καθημερινή
Μακριά λοξά παραπατώντασ
Γερανοί θα 'ρθούν ακροβατώντασ
Κι είμαι έτοιμοσ να βρω πετώντασ
Την αγάπη σου

ΑΕΟ στα φωνήεντα βουλιάζω
ΑΕΟ μοναξιά μου σ’ αγκαλιάζω
ΑΕΟ Δέσποινα μου ωριμάζω
ΑΕΟ κι όμως σαν παιδί τρομάζω