Φίλιππος Νικολάου

Με ένα “δεν”

Η ώρα που σε σκέφτομαι
Φωτιά που ψιλοβρέχει
Παράσταση που έχει
Εμένα θεατή
Σ' ατέλειωτο μονόλογο
Με τ' αποτσίγαρά μου
Μπαγκάζια τα όνειρά μου
Ταξίδι μου η φυγή

Τώρα η σκέψη μου αρχίζει μ' ένα “δεν"
Δε θα ξανάρθεισ και δε θα σε συναντάω
Κι είναι χειρότερο αυτό κι απ' το μηδέν
Που έχω φτάσει γιατί ακόμα σ' αγαπάω

Την κυριακή τ' απόγευμα
Θυμάμαι αυτή την ώρα
Μασ είχε πιάσει μπόρα
Και κάτω απ' τη βροχή
Τα λόγια σου με κόβανε
Γυαλί απ' το 'να χέρι
Κι απ' τ' άλλο σαν μαχαίρι
Το τέλοσ που 'χε ερθεί