Το υπόγειο

Δέκα σκαλοπάτια κάτω από τη γη
Στην πλατεία βάθησ μια πληγή
Ήταν το υπόγειο που μέναμε
Δέκα σκαλοπάτια κάτω απ' τη ζωή
Ίσα ίσα μια αναπνοή
Όλοσ ο αέρασ που ανασαίναμε

Μα είχαμε μι' αγάπη στο υπόγειο
Που ζέσταινε ολόκληρη υδρόγειο
Κι αστράφταμ' από αγάπη μέσα εκεί
Σαν δυο φεγγάρια πάνω απ' τη μεσόγειο
Κι ασ ήμαστε σ' ένα υπόγειο

Δέκα σκαλοπάτια κάτω από τη γη
Στην πλατεία βάθησ ναυαγοί
Κι ούτε μια βοήθεια δε φωνάζαμε
Δέκα σκαλοπάτια κάτω απ' τη ζωή
Πάντα νύχτα και ποτέ πρωί
Μεσ στη φυλακή μασ που νοικιάζαμε

Μα είχαμε μι' αγάπη στο υπόγειο
Που ζέσταινε ολόκληρη υδρόγειο
Κι αστράφταμε από αγάπη μέσα εκεί
Σαν δυο φεγγάρια πάνω απ' τη μεσόγειο
Κι ασ ήμαστε σ' ένα υπόγειο