Ώρα αναχωρήσεως

Παίζαν τα γραμμόφωνα
Μεσ στα καφενεία
Παίζαν το μινόρε τησ αυγήσ
Κι έγραφα ασταμάτητα
Την δική σου ανία
Και τησ σκοτωμένησ μου ζωήσ

Ωρα αναχωρήσεωσ
Άκουγα για τρένα
Μόνο εγώ δεν πήγα πουθενά
Σε όσα ξαναγύρισα
Τα ‘βρα που πεθαίναν
Μέσα σ' έναν μίζερο βραχνά

Κάποιοι φίλοι απ' τον στρατο
Κάποτε σου γράφουν
Για τισ δυσκολίεσ που περνούν
Κι είναι σαν γραμμόφωνο
Που όσοι πόνοι να ‘ρθουν
Φταίει η κοινωνία θα σου πουν