Ο ανίκητος

Ανίκητο σε φώναζαν
Στην πόλη που σε γνώριζαν
Αδέρφι του αγέρωχου γαζή
Και είχεσ τα πιστόλια σου
Κρυμμένα στα κουρέλια σου
Μεγάλωσεσ μα έμεινεσ παιδί

Δεν έκρυβεσ τη φτώχεια σου
Και μέσα απ' την υπόγα σου
Μιλούσεσ για μια νέα εποχή
Και μεισ που σ' αγαπήσαμε
Ποτέ μασ δεν ρωτήσαμε
Γιατί κι εσύ κατέβηκεσ στη γη

Αδέρφια σου χαθήκανε
Οι φίλοι δεν κρατήσανε
Κι εσύ γυρίζεισ φλόγα μοναχή
Μην κλαισ και μην οδύρεσαι
Το ξέρω πωσ αμύνεσαι
Καθώσ πυροβολάνε τη ζωή

Απ' το όνειρό μασ πιάνεσαι
Και μεσ στη νύχτα χάνεσαι
Ελπίδεσ έχεισ γίνει το πρωί
Στον τοίχο που σε διάβαζα
Τα λόγια σου λογάριαζα
Που έγραφεσ αγάπα τη ζωή