พรานทะเล

ชีวิตที่คร่ำกลางน้ำเวียนวน
ลอยล่องกลางชลไม่พ้นทนไป
อยู่กับเรือเบื่อใจผองพรานทะเลเร่ไป
อยู่ห่างไกลกลางสายชล

มองน้ำตรงหน้าจรดฟ้าไกลไกล
ว้าเหว่ดวงใจไม่เห็นผู้คน
คลื่นและลมสู้ทนทุกข์ใจปานใดไม่บ่น
สู้แดดฝนลำบากกาย

อยู่หว่างทะเลนานนาน
ท้องเรือเป็นบ้านท้องธารเรือนตาย
สิ้นชีพสิ้นชนม์เคราะห์ร้าย
ศพฝังโดยง่ายฝากเอาไว้ใต้คงคา

เพียงเห็นริมฝั่งสักครั้งดีใจ
มาบกทีไรให้แสนปรีดา
ใกล้แผ่นดินเข้ามา
เหมือนมีวิมานตรงหน้า
ปลื้มหนักหนาแทบจูบดิน

เพียงเห็นริมฝั่งสักครั้งดีใจ
มาบกทีไรให้แสนปรีดา
ใกล้แผ่นดินเข้ามา
เหมือนมีวิมานตรงหน้า
ปลื้มหนักหนาแทบจูบดิน

ใกล้แผ่นดินเข้ามา
เหมือนมีวิมานตรงหน้า
ปลื้มหนักหนาแทบจูบดิน