Κι όμως σε νοιάζομαι

Εγώ το ψέμα σου το έκανα πουκάμισο
Και το φορώ τισ νύχτεσ που δεν είσαι εδώ
Για να θυμάμαι τον παράνομο παράδεισο
Που μου ‘χεσ τάξει με το κάθε σ’ αγαπώ

Κι όμωσ σε νοιάζομαι
Και σε χρειάζομαι
Όμωσ με άλλον δεν μπορώ
Να σε μοιράζομαι

Σαν το ποτήρι που το έσπασεσ και γέλαγεσ
Χίλια κομμάτια τησ καρδιάσ μου το γυαλί
Μικροί καθρέπτεσ για τα ψέματα που έλεγεσ
Κάποιεσ πληγέσ από το κάθε σου φιλί

Κι όμωσ σε νοιάζομαι
Και σε χρειάζομαι
Όμωσ με άλλον δεν μπορώ
Να σε μοιράζομαι