กระท่อมทองกวาว

ลมโชยฉิวปลิวกิ่งไม้ไหวสั่น
ดุจดั่งเสียงรำพันให้ชวนฝันปรารมภ์
เอื้องดอกน้อยลอยกลิ่นตามสายลม
อบอวลหวนชวนดมชื่นอารมณ์ไม่วาย

ลมพัดร่วงหอมชื่นทรวงกลีบร่วงกระจาย
ช่อพะยอมกลิ่นหอมอยู่ไม่คลาย
กลิ่นนี้พี่ไม่เคยหน่ายชวนฝันใฝ่ถึงสาว

กระท่อมน้อยเนินร่มริมสายธาร
เปรียบดั่งทิพย์วิมานร่มเงาไม้ทองกวาว
นวลเจ้าเอยพี่ได้เคยพบเจ้า
ก่อนเคยเว้าจำนรรจ์สร้างสวรรค์จากใจ

คำทุกคำพี่จดจำถ้อยคำให้ไว้
ช่อทองกวาวดอกพราวอยู่ไสว
ที่เคยโน้มดึงมาให้แซมผมใส่ให้นาง

น้องพี่เอ๋ยพี่ไม่เคยคิดหน่าย
พี่ยังรักไม่คลายไม่ลืมเนื้อนวลปราง
รักยังฝังใจพี่หวังทุกอย่าง
กลับมาหมายพบนางอย่างเคยเว้าเฝ้าวอน

ทูนหัวพี่หายโกรธพี่เถิดดวงสมร
ช่อทองกวาวดอกพราวอยู่สลอน
ดุจวอนสองเราร่วมใจในกระท่อมทองกวาว