Efsunkar
Tablo
Yazıp söylemekti derdim kadın sayfalarca seni
anlıyorum artık özlemezki beni
bende senden uzaklarda yazıp çizdim gözlerini
ve üşüdügünde kızaran o minik ellerini
unuttum mu sandın mimiklerimi yordugunu
bir akşam üstü umutsuzca kalbindende kovuldugumu
gülüşlerimi kuruttugunu onca acıyı yutkundugumu
benim yerime koydugun çocugu gözümün içine soktugunu,!!!
para denilen illet senin gözlerini köreltmiş
seni benden alıp başkalarına yöneltmiş
tablo denilen ahmak sana yıllarca güvenmiş
merhamet denilen duygu sende baya körelmiş
sen devam et sevgilinle aklın bende kalmasın
beni hatırladıgın her saniye güneş odana dogmasın
gözünden çıkan yaş yanaklarına akmasın
"beni nasıl aglattıgını unut ki içini hüzün kaplamasın"