Η καύτρα

Στιλέτο γόβα στη βροχή
Φτερό στο άπειρο άλογο ανάπηρο
Κρυμμένο φύλλο που από χέρι έχει καεί
Στην αύρα σου μωβ ερημιά
Κέρμα σε υπόνομο τατουάζ αυτόνομο
Σα σκουπιδάκι που σκαλώνει στα μαλλιά

Σε μπαρ υπαίθριο του ψυρρή
Ανταύγειεσ κύματα χαλί τα αισθήματα
Φεγγάρια ολόγυμνα που γέρνουν με ηδονή
Δειλά μου ζήτησεσ φωτιά
Μα εξαφανίστηκεσ κι ούτε λυπήθηκεσ
Που δε σταυρώσαμε μια λέξη μια ματιά

Σ' είχα ονειρευτεί καύτρα μου χλωμή
Να πλαγιάζω στο άρωμά σου γρατζουνιά κρυφή
Χάντρα στο λαιμό χνούδι στο μακό
Παραμάνα στο γιακά σου κύμα στο βυθό

Τριγύρω άγνωστοι ποιητέσ
Κάτι ψιθύρισεσ και με στροβίλισεσ
Μέσα στου πάνου και του χάρη τισ στοέσ
Σκοινάκι μαύρο στο καρπό
Χείλια μισόκλειστα μα ούτε που ρώτησα
Για το όνομά σου κι αν με παίρνει να σε δώ