สะบันงา
มือนั้น
สองมือเธอที่อ่อนโยน
คือสองมือที่ยังทำให้โลกได้เคลื่อนไหว
ขอสัญญาว่าฉันจะกุมมือเธอไว้
ฉันมองมือเธอผ่านแสงนีออนทอดมา
ยังเห็นริ้วรอยจากหยดน้ำมันที่เธอโดนตอนทอดปลา
คือมือที่คอยตบยุงทุกตัวไม่ให้รอดหูรอดตา
ไปกัดไปกล้ำไปกรายไปเกาะลูกน้อยที่เธอคลอดมา
คือมือที่ป้อนยายามฉันเจ็บป่วย
คือมือที่ปลอบประโลมทุกคราที่ฉันมันห่วย
ฉันมองมือเธอที่บอบบางก่อนแทรกนิ้วไประหว่างกลาง
จากนี้จะไม่ปล่อยมือ
ให้เธอเดียวดายแล้วทิ้งเธอไว้ระหว่างทาง
เพราะมือของนางที่ปัดที่กวาดที่ล้างที่เช็ดที่ผัดที่หั่น
ที่ทำกับข้าวให้กิน
คอยแกะที่เปลือกที่เม็ดคือมือผู้หญิงรักสวยรักงาม
ที่เปื้อนที่เจ็บที่เคล็ด
แต่ไม่รีรอจะเช็ดก้นลูกจนเกลี้ยงตอนลูกขี้แตกขี้เล็ด
เพชรนิลจินดาหรือมรกตล้านแสน
นิ้วเธอนั้นช่างมีค่ากว่าสิ่งประดับหัวแหวน
สองมือที่คอยอุ้มลูก สองมือที่เหงื่อชุ่มโชก
ขอบคุณมือแสนอ่อนนุ่มที่เทที่ทุ่ม สองมือที่โอบอุ้มโลก
มือนั้น
สองมือเธอที่อ่อนโยน
คือสองมือที่ยังทำให้โลกได้เคลื่อนไหว
ขอสัญญาว่าฉันจะกุมมือเธอไว้
ฉันจะดูแลเธอให้ดี
ฉันจะดูแลเธอให้ดี
มือเธอที่จับตะหลิวแล้วทำข้าวผัด
มือเธอที่เช็ดขี้มูกตอนลูกเป็นหวัด
มือเธอที่หยอดกระปุกตั้งใจประหยัด
คือมือของเธอที่แสบที่ร้อนเพราะโดนผงซักฟอกกัด
คือมือของเธอที่ดมทีไรก็มีแต่กลิ่นน้ำปลา
หลังเธอล้างจานจากกลิ่นน้ำยา
ไม่มีเวลาจะจิบน้ำชา
บางครั้งเพราะฉันมันเห็นแก่ตัว
ทำให้มือเธอต้องปาดน้ำตา
แต่เธอก็เอาแต่จับมือฉันไม่คิดจะทิ้งจะร่ำจะลา
คือมือของเธอที่เสียสละยอมเหนื่อยเกินพรรณนา
ยอมให้ภาระมาผูก มามัด มาเกี่ยว มาพันธนา
แต่เธอก็ทำว่าเรื่องเหล่านี้มันธรรมดา
เพราะคำว่ารักครอบครัว เพราะคำว่าแม่และภรรยา
คือหัตถาที่เสกสรรค์ พลังให้โลกหมุนวน
คือมือที่อยู่หลังความสำเร็จของชายและลูกทุกคน
อันมือบุรุษอาจจับถึงยศนายพล
แต่มือสตรีนั้นคือ หัตถาที่ครองพิภพจบสากล
มือนั้น
สองมือเธอที่อ่อนโยน
คือสองมือที่ยังทำให้โลกได้เคลื่อนไหว
ขอสัญญาว่าฉันจะกุมมือเธอไว้
ฉันจะดูแลเธอให้ดี
ฉันจะดูแลเธอให้ดี
ฉันจะดูแลเธอให้ดี
ฉันจะดูแลเธอให้ดี